Η κατασκευή του κήπου έλαβε χώρα στην Άφησσο, ένα παραλιακό χωριό στους πρόποδες του Πηλίου. Αφορά μια ξενοδοχειακή μικρή μονάδα αποτελούμενη από 6 δωμάτια και ένα καφέ-εστιατόριο που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τα κύματα του Παγασητικού κόλπου. Ο περιβάλλοντας χώρος παρουσίαζε μεγάλη ιδιομορφία αφού μέσα σε αυτόν υπήρχαν ήδη:
- Περίφραξη από πανύψηλα κυπαρίσσια ορθόκλαδα
- Ένας μεγάλος αριθμός από αιωνόβιες ελιές
- Καθώς επίσης και άλλα μεγάλα σε ηλικία και μέγεθος εσπεριδοειδή και αγγελικές αλλά και μια πανέμορφη Λαγκεστρέμια ύψους πέντε μέτρων
Η επιθυμία των ιδιοκτητών ήταν η δημιουργία ενός ήσυχου πράσινου κήπου χωρίς μεγάλη βιοποικιλότητα και με χρήση φυτών των οποίων τα χρώματα της ανθοφορίας θα περιορίζονταν σε αποχρώσεις λευκού, κίτρινου και μωβ. Εξαίρεση βέβαια στις χρωματικές αυτές αποχρώσεις αποτέλεσε η μαγική λαγκεστρέμια που ήδη υπήρχε στο χώρο με την υπέροχα-πλούσια ανθοφορία της.
Βασικός μας στόχος ήταν να διατηρηθούν όλα τα ήδη υπάρχοντα φυτά μεγάλης ηλικίας και αυτό επετεύχθη σε μέγιστο βαθμό αφου αφαιρέθηκε μόνο μια μικρή ελία καθώς εμπόδιζε στον σχεδιασμό του χώρου στάθμευσης, καθώς επίσης και μια ομάδα λιγούστρων που εμπόδιζε την διέλευση φορτηγών και οχημάτων.
Το πρώτο στάδιο των εργασιών ήταν το κλάδεμα των υπαρχόντων ελαιόδενδρων και λοιπών φυτών.
Οι δυσκολίες που παρουσιάστηκαν ήταν διάφορες:
- Η θάλασσα ήταν σε απόσταση μόλις πέντε μέτρα από τα πρώτα φυτά του κήπου και άρα ήταν δεδομένη η χρήση φυτών ανθεκτικών στην αλμύρα
- Η τοποθέτηση καθιστικών σε διάφορα σημεία του κήπου απαιτούσε προσεκτική μελέτη του αρδευτικού συστήματος ώστε να μην βρέχονται τα μεταλλικά έπιπλα
- Ο συντονισμός της εργασίας παράλληλα με συνεργεία άλλων ειδικοτητων
- Οι χώροι που έπρεπε να κρυφτούν και να καλυφτούν με πράσινο όπως η τσιμεντένια δεξαμενή νερού, οι μονάδες κλιματισμού καθώς επίσης και το υπόστεγο όπου εγκαταστάθηκαν τα συστήματα θέρμανσης
- Ο χρόνος παράδοσης του έργου ήταν περιορισμένος και επομένως έπρεπε να υπάρχει συγκεκριμένη ακολουθία εργασιών αλλά και υλικών τα οποία ερχόντουσαν από Αθήνα.
- Τα καθιστικά θα τοποθετούνταν πάνω σε ψιλό βότσαλο και ήταν απαραίτητες κατασκευές(τετράγωνα τελάρα λαμαρίνας και βαρέως τύπου γεωύφασμα) που δεν θα επέτρεπαν στο βότσαλο να μπεί στον χλοοτάπητα
- Η ψηλή περίφραξη από κυπαρίσσια αλλά και το σύνολο των ήδη υπαρχόντων δένδρων δημιουργούσε περιοχές σκίασης που απαιτούσαν ξεχωριστή μελέτη εγκατάστασης αυτόματου συστήματος άρδευσης.
Στον χώρο που βλέπει στην παραλία είχαμε να αντιμετωπίσουμε την αλμύρα που έφερνε το κύμα ενώ χρειαζόμασταν και ελεύθερο χώρο για την κίνηση των πελατών από τις βεράντες των δωματίων προς την θάλασσα. Κρατήσαμε λοιπόν τις υπάρχουσες πικροδάφνες που σχημάτιζαν φράχτη στα όρια του συγκροτήματος με τον αιγιαλό. Σε αυτές προστέθηκαν 4 δέντρα πικροδάφνες στα κενά που υπήρχαν με σκοπό να σπάσει η μονοτονία του φράχτη τοίχου.
Το μεγαλύτερο ποσοστό του υπόλοιπου χώρου ‘ντύθηκε’ με διπλό γεωύφασμα (για την αποφυγή έκπτυξης ζιζανίων ) και από πάνω προστέθηκε ποταμίσιο βότσαλο με σκοπό να προσδώσει ελευθερία κίνησης στους πελάτες , αλλά και να κρατήσει την φυσική έκφραση των διαδρόμων. Έτσι φαίνεται σαν το βότσαλο να είναι η φυσική συνέχεια από την αμμουδιά της παραλίας. Για να γίνει πιο ζεστό αυτό το περιβάλλον προστέθηκαν σε κάθε σκάλα των βεραντών δυο αγγελικές νάνες εκατέρωθεν, ενώ στην κεντρική σκάλα τοποθετήθηκαν δυο φοινικοειδή φυτά ως μοναδικό ξένο στοιχείο του πηλιορείτικου τοπίου αλλά ως στοιχείο που έδενε αρμονικά με την χρυσή αμμουδιά. Μια αντίθεση που τραβάει το μάτι του επισκέπτη και δίνει και τον μοναδικό τόνο εξωτικότητας στην φιλοσοφία του κήπου.
Φυσικά παρέμειναν οι δυο ελιές, τα δένδρα αγγελικής και φυσικά και η λαγκεστρέμια που ο χαρακτηριστικός της κορμός χρησίμευσε και για την τοποθέτηση της ντουζιέρας του συγκροτήματος(πλήρης ενσωμάτωση ενός υλικού στοιχείου μέσα στο φυσικό τοπίο).
Ανάμεσα στις βεράντες των δωματίων τοποθετήθηκαν ρυγχοσπέρματα πάνω σε μεταλλικές πέργολες για να δημιουργήσουν την πιο αρωματική απομόνωση των πελατών. Ενώ όπου υπήρχε παρτέρι με ελιές ανάμεσα στις βεράντες των δωματίων γέμισε με τις πανέμορφες και εξωτικές γαρδένιες συμπληρώνοντας τα μεθυστικά ταξίδια των επισκεπτών.
Στον κυρίως κήπο που βλέπει προς τους πρόποδες του Πηλίου η επιθυμία των ιδιοκτητών ήταν ένας ήσυχος κήπος με τρία καθιστικά και αρκετό ελεύθερο χώρο ώστε να υπάρχει καθαρή ορατότητα του κήπου από τα δωμάτια των καλεσμένων, αλλά να διατηρείται και η ιδιωτηκότητα από τους περαστικούς του δρόμου και τους επισκέπτες του καφέ-εστιατορίου.
Έτσι λοιπόν στην πλευρά του δρόμου που υπήρχαν τα κυπαρίσσια προστέθηκε μια σειρά από δάφνες Απόλλωνος για να περιορίσουν τα βλέματα των περαστικών του δρόμου.
Η είσοδος στο συγκρότημα γίνεται από έναν φαρδύ δρόμο κατασκευασμένο από κυβόλιθο που σχηματίζει ένα παρτέρι στα δεξιά του και αφήνει αριστερά του τον κυρίως κήπο.
